namfullordinna.is

Góður pistill 🙂

Áhugavert. Gaman væri að vita hver hlutföllin eru á Íslandi. Ég yrði ekki hissa þótt hlutfall þeirra sem vinna fyrir nonprofit stofnanir væri enn hærri hér á landi þótt ekki sé um sjálfboðastarf að ræða. Mjög stór hluti vinnustaða hérlendis er nonprofit þótt þeir séu reknir á fjárframlögum frá ríkinu. En það væri reyndar líka gaman að vita hlutfall þeirra sem vinna sjálfboðavinnu í þágu nonprofit stofnana hérlendis.

… og svo er það þetta með að góðgerðarstofnanir og menntastofnanir stundi eða stundi ekki markaðsstarf. Vissulega snérist orðræðan, í kring um það sem í dag er kallað markaðsstarf, lengi vel fyrst og fremst um að koma vöru á markað, sannfæra fólk um að kaupa tiltekna vöru. EN allar stofnanir sem vinna með fólki og fyrir fólk þurfa að skipuleggja þjónustu sína þannig að það geti og vilji nota hana. Það er t.d. hluti af markaðsstarfi safns að ákveða opnunartíma. Opnunartímar hafa áhrif á það hvenær fólk getur komið og notið safngripanna. Vinnandi fólk kemst varla nema um helgar. Er safnið að sinna bæjarbúum almennilega ef það er aðeins opið þegar fæstir komast?
Þetta er spurning um markaðssetningu, sömuleiðis hvernig nám fyrir tiltekna markhópa er skipulagt. Spurningar eins og Hvar fer námið fram? Hvenær er hittist fólk? Þær tilheyra markaðssetningunni. En við erum enn að glíma við að þessi iðja inniheldur hugtakið „markaður“ og sums staðar er eins og það sé skítugt!

Til hamingju með nýtt blogg 🙂
Þegar maður skoðar aðferðafræðina við markaðssetningu; greiningu á þörfum og aðstæðum, markmiðasetningu, áætlun, framkvæmd og mat á árangri, þá finnst mér að við séum í raun að skoða gæðastjórnun. Svona amk ef maður gerir ráð fyrir að gæðastjórnun felist í öguðum vinnubrögðum sem miða að því að ná góðum árangri.
Orðspor menntastofnana sem leggja sig fram við að koma til móts við nemendur sína spyrst út og vekur áhuga fleiri. Að sama skapi spyrst það líka út ef menntastofnanir eru að hellast úr lestinni á einhvern hátt.

Skemmtilegt hjá þér Auður og áhugavert. Mig langar að lesa þessa bók!

Frábærar pælingar Auður. OG takk fyrir að setja slóðir í efnið sem þú varst að skrifa um með í póstinn.
Ég leyfi mér að bæta aðeins við:
Hér er hugarkort frá mér um yfirfærslu náms… þ.e.a.s. Hvernig stuðlar kennari að því að það sem nemandi hans lærir leiði til þess að það beytist eitthvað í vinnunni eftir námskeiðið?
Svo er hér það sem ég hef safnað í Diigo safnið mitt um yfirfærslu

Takk fyrir þetta Auður. Ég var að ljúka við að horfa á þessi myndskeið. Þetta er mjög fróðlegt og ótrúlegt hvað netið er mikill hafsjór af gagnlegu efni fyrir okkur. Maður gæti verið að skoða þetta allan sólarhringinn.
Það sem mér fannst gagnlegast úr fyrirlestri Bjarne Wahlgreens er eftirfarandi:
Til að hvetja til þess að yfirfærsla (transfer) eigi sér stað eru nokkur atriði sem skipta máli.
Hver er tilgangurinn með náminu? Markmið og tilgangur þess sem verið er að læra þarf að vera skýr í upphafi.
Hvers vegna er erfitt að nota það sem við lærum?
Vani, erfitt að breyta venjum og gera e-ð nýtt. Hvort sem það eru góðar eða slæmar venjur. Ég er vön að gera þetta svona og það virkar, það er svo mikið vesen að breyta því (sbr. kennsluaðferðir t.d.).

Mikilvægt að setja sér markmið.

Tenging á milli þess sem verið er að kenna og aðstæðna sem á að nota það í.

Gott ef kennarinn getur verið “back up” persóna þegar kemur að því að nota það sem maður lærði í raunverulegum aðstæðum.

Upprifjun á því sem maður lærði er gagnleg, talaði hann um einhverskonar upprifjun c.a. 2 vikum eftir námskeiðið.

Stuðningur, að geta rætt námsefnið

Við leggjum of mikla áherslu á kennsluna, það þarf að leggja meiri áherslu á notagildið.

Takk fyrir þetta innlegg þitt Auður um yfirfærslu. Ég er ein af þeim sem er mjög dugleg að sækja námskeið í símenntun enda er það hluti af mínum kjarasamningum sem grunnskólakennari. Námskeiðin sem ég sæki eru af ýmsum toga og gæði þeirra jafnframt. Oft stend ég mig að því að fara á námskeið t.d. Tove-Krogh þroskapróf (vinnuveitandi sendi mig) hef full réttindi til að leggja fyrir þetta próf en hef aldrei lagt það fyrir nemendahóp og ég spyr mig „til hvers kann ég þetta“. Það eru ekki öll námskeið í símenntun sem kveikja neistann að halda áfram með efnið þegar á vettvang er komið en sem betur fer eru það þó einhver. Þegar námsmaður hefur nám eftir langt hlé sbr. viðmælendur Kristínar Aðalsteinsdóttur í Lífsfyllingu þá er allt annað upp á tengingnum, að mínu mati, því þá er námsmaðurinn „sólginn“ í fræðslu. Fullorðnir einstaklingar með reynslu af vinnumarkaði, fjölskyldu og fleiri skuldbindingar. Það að sækja sér menntun hefur einhvern tilgang fyrir þá og yfirfærslan verðum þeim auðveldara í mörgum tilfellum því það er grunnur til staða til að byggja á. Mér dettur stundum í hug orð föður míns varðandi stærðfræðinám mitt „þú byggir ekki píramídann frá toppi og niður“ og þess vegna átti ég að leggja rækt við stærðfræði námið strax frá upphafi. Það má heldur ekki gleyma að ef námið gengur vel þá eflist sjálfstraustið, gagnrýnin hugsun og námsmaðurinn öðlast persónulegan þroska og etv. breytt viðhorf til menntunar. Lykillinn fyrir okkur í þessu sambandi og jafnframt þrautin er að átta okkur á hvernig við sem kennarar stuðlum að breytingum / yfirfærslu hjá þeim sem sækir námskeið hjá okkur.

Langar að leggja orð í belg.

Ég hef verið að lesa bók, sem kannski er ekki svo fræðileg en heitir „How tp Teach Adults“. Hún er skrifuð af Dan Spaldin háskólakennara nokkrum sem kennt hefur „eldri“ nemendum í mörg ár. Hann s.s hefur tekið saman í bók hin ýmsu mál sem við koma fullorðinsmenntun út frá sjónarhorni kennarans. Þetta er mjög áhugavert því við eru svo mikið að fókusera á nemandann sjálfan en eins og hefur komið upp í spjalli hjá okkur þá þarf líka kennara með vissa þekkingu til að kenna fullorðnum. Spaldin segir einmitt snemma í bók sinni að það að vera sérfræðingur á einhverju sviði gerir mann ekki að góðum kennara.

Þar nefnir hann einmitt líka hugtakið „Transmitting information“ í því samhengi að fyrsta hlutverk kennara er að yfirfæra þekkingu/upplýsingum til nemenda. Í framhaldi af því segir hann að til þess að nemandi geti meðtekið og nýtt sér þessa þekkingu (svo ekki komi til þessi sem Auður nefnir hér að ofan:….“Ef þessi yfirfærsla tekst ekki, þá á nemandinn erfitt með að skilja gagnsemi námsins og verður fráhverfur náminu.“) er mikilvægt að kennari geti sett sig í spor nemenda og séð hlutina út frá þeirra sjónarhorni. Þannig getur kennari hámarkað lærdóminn. „The ability to imagine is one of our most important teaching skills“ eru orð hans.

Frábært innlegg! Þetta finnst mér nefnilega mjög skemmtilegt fyrirbæri sem er alveg þess virði að skoða nánar. Þegar menn tala um „Content Marketing“ eru menn reyndar fyrst og fremst að tala um að „Markaðssetja innihald“ eða þekkingu, fræðslu. Það er fjöldinn allur af fólki sem heldur úti vefsíðum þar sem þeir „gefa“ fullt af upplýsingum um sit fag, fræða lesendur sína um ákveðna hluti og bjóða þeim svo að kaupa meira og/eða dýpra innihald, stuðning, handleiðslu o.s.frv.
Svo eru líka margir farnir að tala um að námskeið séu ný leið til að selja eða markaðssetja vörur og þjónustu 😉

ATH… munið endilega eftir að setja slóð í bloggfærsluna sem þið eruð að vísa í 😉