namfullordinna.is

Góður pistill 🙂

Áhugavert. Gaman væri að vita hver hlutföllin eru á Íslandi. Ég yrði ekki hissa þótt hlutfall þeirra sem vinna fyrir nonprofit stofnanir væri enn hærri hér á landi þótt ekki sé um sjálfboðastarf að ræða. Mjög stór hluti vinnustaða hérlendis er nonprofit þótt þeir séu reknir á fjárframlögum frá ríkinu. En það væri reyndar líka gaman að vita hlutfall þeirra sem vinna sjálfboðavinnu í þágu nonprofit stofnana hérlendis.

… og svo er það þetta með að góðgerðarstofnanir og menntastofnanir stundi eða stundi ekki markaðsstarf. Vissulega snérist orðræðan, í kring um það sem í dag er kallað markaðsstarf, lengi vel fyrst og fremst um að koma vöru á markað, sannfæra fólk um að kaupa tiltekna vöru. EN allar stofnanir sem vinna með fólki og fyrir fólk þurfa að skipuleggja þjónustu sína þannig að það geti og vilji nota hana. Það er t.d. hluti af markaðsstarfi safns að ákveða opnunartíma. Opnunartímar hafa áhrif á það hvenær fólk getur komið og notið safngripanna. Vinnandi fólk kemst varla nema um helgar. Er safnið að sinna bæjarbúum almennilega ef það er aðeins opið þegar fæstir komast?
Þetta er spurning um markaðssetningu, sömuleiðis hvernig nám fyrir tiltekna markhópa er skipulagt. Spurningar eins og Hvar fer námið fram? Hvenær er hittist fólk? Þær tilheyra markaðssetningunni. En við erum enn að glíma við að þessi iðja inniheldur hugtakið „markaður“ og sums staðar er eins og það sé skítugt!

Til hamingju með nýtt blogg 🙂
Þegar maður skoðar aðferðafræðina við markaðssetningu; greiningu á þörfum og aðstæðum, markmiðasetningu, áætlun, framkvæmd og mat á árangri, þá finnst mér að við séum í raun að skoða gæðastjórnun. Svona amk ef maður gerir ráð fyrir að gæðastjórnun felist í öguðum vinnubrögðum sem miða að því að ná góðum árangri.
Orðspor menntastofnana sem leggja sig fram við að koma til móts við nemendur sína spyrst út og vekur áhuga fleiri. Að sama skapi spyrst það líka út ef menntastofnanir eru að hellast úr lestinni á einhvern hátt.